Na tyłach obecnej Dyrekcji kolei państwowych PKP Polskie Linie Kolejowe S.A., mieszczącej w 1945 roku centralne władze państwowe pod adresem Wileńska 2/4 mieścił się Miejski Urząd Bezpieczeństwa Publicznego. W jego piwnicy znajdował się areszt (1944-1945), wcześniej używany przez policję niemiecką i NKWD; obiekt zachował się do dnia dzisiejszego, lecz nie jest udostępniany zwiedzającym.
Na początku stycznia do gmachów PKP przy Wileńskiej 2/4 wprowadził się stołeczny Urząd Bezpieczeństwa. Był tam jednak „zbyt widoczny”, mając za sąsiadów wiele cywilnych instytucji. Dla szczególnej „specyfiki” swojej pracy potrzebował obiektu samodzielnego, położonego centralnie, a jednocześnie znajdującego się na uboczu. Problemem również był częsty i celny ostrzał moździerzowy. W połowie kwietnia 1945 r. Grzegorz Łanin (oficer bezpieczeństwa) pisał w swoim sprawozdaniu z 15 IV 1945: „ W dniu 13 I 1945 r upadła mina w pobliżu naszego budynku, odłamki której ciężko zraniły dwóch naszych mechaników, uszkodziły nam samochód oraz zabiły dwie osoby postronne i kilka osób raniły. Te same odłamki uszkodziły nam beczki na benzynę z tak wielkim trudem zdobyte, beczkę z naftą, oraz wybiły wszystkie szyby w budynku. Centralne ogrzewanie mamy uszkodzone tak, że w chwili obecnej nie funkcjonuje. W następnym dniu tj.14 I 1945 r po raz drugi uderzył pocisk, tym razem bezpośrednio w nasz dom, zniszczył obiad przygotowany dla ludzi i wytłukł nam resztę szyb, jakie nam pozostały w ramach okiennych. Na szczęście obeszło się tym razem bez ofiar w ludziach. Między pracownikami daje się zauważyć pewne zdenerwowanie z tego powodu, co ujemnie wpływa na wykonywaną pracę”.
Po przeniesieniu Urzędu Bezpieczeństwa do pobliskiego budynku przy Cyryla i Metodego, przy Wileńskiej 2/4 działały urzędy państwowe i miejskie jeszcze przez kilka kolejnych lat.
